رساله‌ی آموزشی | مجموعه احکام نماز

در این مجموعه‌ی آموزشی، علاوه بر موارد موجود در رساله‌ی «اجوبة الإستفتائات»، استفتائات جدید نیز اضافه و از جزوه‌های دروس خارج فقه معظم‌له نیز بهره گرفته شده است، تا بر غنای آموزشی مجموعه،‌ بر طبق اسلوب و بیان معظم‌له اضافه شود.
دفتر استفتائات حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای این رساله‌ی آموزشی را تأیید و عمل به آن را مجزی اعلام کرده است.

    بحار الانوار ، جلد 36 ، صفحه 353
 

حدیث شماره 4
امام حسن ( علیه السلام ): الخیر الذی لا شر فیه ، الشکر مع النعمة والصبر علی النازلة .
خیری که هیچ شری در آن نیست ، شکر بر نعمت و صبر بر مصیبت ناگوار است .
(تحف العقول ، صفحه 237)
 

حدیث شماره 5
امام حسین ( علیه السلام ): لاتـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـى أحـَدٍ ثَلاثة: إلـى ذِى دیـنٍ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب
جز به یکى از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت، یا کسى که اصالت خانوادگى داشته باشد
(تحف العقول ، صفحه 251)
 
حدیث شماره 6
امام سجاد ( علیه السلام ): مَن عَمِلَ بما افتَرَضَ اللهُ عَلَیهِ فَهُوَ مِن خَیر النَّاس
کسی که به آنچه خداوند بر او واجب ساخته عمل کند از بهترین مردمان است.
(جهاد النفس ح 237)
 
   

علوم غریبه به چند طریق کشف وبه نتیجه مطلوب میرسد.

یکی از این راهها از طریق حروف ابجد است.

روف ابجد از نام پسران پادشاهی گرفته شده است به نامهای :

ابجد – هوز – حطی – کلمن – سعفص – قرشت – ثخذ – ضظغ .

حروف ابجد به ۲ نوع صغیر و کبیر می باشد.

  از خدا خواستم مصائب مرا حل کند و خدا گفت: نه!

  او فرمود: حل مشکلات تو کار من نیست، من به تو عقل دادم و تو با توکل

  به من به مراد مقصود می رسی

  از خدا خواستم غرور مرا بگیرد و او گفت: نه!

 او فرمود: باز گرفتن غرور کار من نیست بلکه تویی که باید آنرا ترک کنی

 از خدا خواستم به من شکیبایی عطا کند و او گفت: نه!

 خدا فرمود: شکیبایی دست آورد رنج است و به کسی عطا نمی شود باید آنرا به دست آورد

 از خدا خواستم به من سعادت بخشد و خدا گفت: نه!

خدا فرمود: خود باید متعالی شوی اما به تو یاری میرسانم تا به ثمربنشینی

از خدا خواستم مرا کمک کند تا دیگران را به همان اندازه که او مرا دوست

 دارد دوست بدارم

خدا فرمود: آفرین بالاخره مقصود اصلی را دریافتی

از او نیرو خواستم او مشکلات را جلوی پایم گذاشت تا قویتر شوم

از او حکمت خواستم او مسائل بسیاری به من داد تا حل کنم

از او شهامت خواستم او خطر را در مقابلم قرار داد تا از آن بجهم

از او عشق خواستم انسانهای دردمند را سر راهم قرار داد تا به آنها کمک کنم

از او کمک خواستم به من فرصت داد

هیچ یک از خواسته هایی که داشتم دریافت نکردم اما به آنچه نیاز داشتمرسیدم

بسیاری از مردم کتاب «شاهزاده کوچولو» اثر اگزوپری را می‌شناسند. اما شاید همه ندانند که او خلبان جنگی بود و با نازی‌ها جنگید وکشته شد. قبل از شروع جنگ جهانی دوم اگزوپری در اسپانیا با دیکتاتوری فرانکو می‌جنگید. او تجربه‌های حیرت‌آور خود را در مجموعه‌ای به نام لبخند گردآوری کرده است.
 

در یکی از خاطراتش می‌نویسد که او را اسیر کردند و به زندان انداختند او که از روی رفتارهای خشونت‌آمیز نگهبان‌ها حدس زده بود که روز بعد اعدامش خواهند کرد مینویسد:

«مطمئن بودم که مرا اعدام خواهند کرد به همین دلیل بشدت نگران بودم. جیب‌هایم را گشتم تا شاید سیگاری پیدا کنم که از زیر دست آن‌ها که حسابی لباس‌هایم را گشته بودند در رفته باشد؛ یکی پیدا کردم و با دست‌های لرزان آن را به لب‌هایم گذاشتم ولی کبریت نداشتم.

از میان نرده‌ها به زندانبانم نگاه کردم. او حتی نگاهی هم به من نینداخت درست مانند یک مجسمه آنجا ایستاده بود.

فریاد زدم «هی رفیق کبریت داری؟» به من نگاه کرد شانه‌هایش را بالا انداخت و به طرفم آمد. نزدیک‌تر که آمد و کبریتش را روشن کرد بی‌اختیار نگاهش به نگاه من دوخته شد. لبخند زدم و نمی‌دانم چرا؟ شاید از شدت اضطراب، شاید به خاطر این که خیلی به او نزدیک بودم و نمی‌توانستم لبخند نزنم.

در هر حال لبخند زدم وانگار نوری فاصلۀ بین دلهای ما را پر کرد. میدانستم که او به هیچ وجه چنین چیزی را نمی‌خواهد.... ولی گرمای لبخند من از میله‌ها گذشت و به او رسید و روی لب‌های او هم لبخندی شکفت. سیگارم را روشن کرد ولی نرفت و همانجا ایستاد مستقیم در چشم‌هایم نگاه کرد و لبخند زد. من حالا با علم به اینکه او نه یک نگهبان زندان که یک انسان است به او لبخند زدم. نگاه او حال و هوای دیگری پیدا کرده بود.

پرسید « بچه داری؟» با دست‌های لرزان کیف پولم را بیرون آوردم و عکس اعضای خانواده‌ام را به او نشان دادم و گفتم «آره ایناهاش».

او هم عکس بچه‌هایش را به من نشان داد و دربارۀ نقشه‌ها و آرزوهایی که برای آن‌ها داشت برایم صحبت کرد. اشک به چشم‌هایم هجوم آورد. گفتم که می‌ترسم دیگر هرگز خانواده‌ام را نبینم. دیگر نبینم که بچه‌هایم چطور بزرگ می‌شوند.

چشم‌های او هم پر از اشک شدند. ناگهان بی‌آنکه که حرفی بزند، قفل در سلول مرا باز کرد و مرا بیرون برد. بعد هم مرا بیرون زندان و جادۀ پشتی آن که به شهر منتهی می‌شد هدایت کرد. نزدیک شهر که رسیدیم تنهایم گذاشت و برگشت بی‌آنکه کلمه‌ای حرف بزند.

یک لبخند زندگی مرا نجات داد...

از امام جعفر صادق (ع) پرسیدند 

زندگی خود را بر چند اصل استوار کردید ؟

فرمود در چهار اصل ;

1-    دانستم کار مرا دیگری انجام نمی دهد، پس تلاش کردم .

2-    دانستم خدا مرا می بیند ، پس حیا کردم .

3-    دانستم رزق مرا به دیگری نمی دهند ، پس آرام شدم .

4-    دانستم پایان کارم مرگ است ، پس مهیا شدم .

 

بی تو ، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم  

  همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

                            شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم       

                             شدم آن عاشق دیوانه که بودم !
 

منشور حقوق متهم در دادسرا